NTU သို့တစ်ခေါက်

ဒီမြို့ကို ရောက်ကတည်းက ပြောရမလား… ဒီနိုင်ငံကို ရောက်ကတည်းက ပြောရမလားတောင် မသိတော့ဘူး… ဒီကို ရောက်ကတည်းကဆို ပိုမှန်မယ်ထင်တယ်။ အလုပ်စဝင်ကတည်းက NUS ကျောင်းထဲမှာ ဆိုတော့ NUS ကို နေ့တိုင်း နီးပါးရောက်ဖြစ်တယ်။ Prince George Park ထဲမှာရှိတော့ နေ့တိုင်း NUS Business School ဘက်ကိုရောက်ဖြစ်နေကြ။ နောက်ပြီး MRT စီးဖြစ်တဲ့အခါမှာ SOC ဘက်တွေကို ဖြတ်ပြီး Bus စီးနေကြဆိုတော့ NUS ကျောင်း ဘယ်လောက်ကြီးတယ်ဆိုတာကို သိပြီးပါပြီ။ ဒါပေမယ့်လည်း မနက် ရုံးတက် ၉ နာရီခွဲ ၁၀ နာရီ အရောက်သွား ၊အိမ်ပြန်တော့ ၇ ခွဲ ၈ နာရီ လောက်ဖြစ်နေပြီဆိုတော့ ဘာကို မှ မယ်မယ်ရရ ပတ်ပြီး မကြည့်ဖူးဘူး။ နောက်တော့ အလုပ်က NUS ကနေ Office အသစ်ကို ရွေ့သွားတယ်။ ဒါနဲ့ NUS ကို ကျွန်တော်လည်း ထပ်မရောက်ဖြစ်တော့ဘူး။

မနေ့တုန်းကတော့ လူက အားနေတာနဲ့ အခု NTU မှာ Master တက်နေတဲ့ သူငယ်ချင်းကို ပြောပြီး သူ့ကျောင်းကို လိုက်ပြခိုင်းလိုက်တယ်။ ကျွန်တော် NTU ကို တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးသေးတော့ ဘယ်လိုလဲဆိုတာလည်း မြင်ချင်တာပေါ့။ ဒါနဲ့ Journg Point မှာ ချိန်းပြီး Bus ကားစီးပြီး NTU ကို သွားခဲ့ပါတယ်။ NTU ကို ရောက်တော့ ကျွန်တော်တို့ UCSY ရဲ့ နေပူကျဲတဲတဲထဲမှာ လမ်းလျှောက်ပြီး ဝင်ရတဲ့ တော်ဝင်လမ်းကြီးကို သွားပြီး သတိရမိတယ်။ သို့ပေမယ့်လည်း ကျောင်းထဲကို Bus က ရောက်တော့ အဆင်ပြေတယ်။ ကျောင်းသားတွေ သက်သာတာပေါ့။ ကျောင်းကို Bus ကားနဲ့သွားတဲ့ နေ့တွေဆိုရင် နေပူကျဲတဲတဲ မှာ လမ်းလျှောက်ပြီး ဝင်ခဲ့ရတဲ့ နေရက်တွေကို မှတ်မိသေးပါ့။ Bus ကား ၁ နာရီ ခွဲ မတ်တပ်ရပ်ပြီး စီးလာရတဲ့ အခါတွေရှိသလို နေရာရတဲ့အချိန် ထိုင်ပြီး စီးလာခဲ့ရတဲ့ နေ့တွေလည်း ရှိပါတယ်။ သို့ပေမယ့် Bus ကားစီးလို့ပင်ပန်းရုံတင်မကဘူး နေပူကျဲတဲတဲ အရိပ်မရှိတဲ့ လမ်းမကြီးကို လျှောက်ပြီး ကျောင်းတက်ခဲ့တဲ့ နေ့ရက်တွေကိုလည်း လွမ်းမောဖွယ် အောက်မေ့သတိရမိသွားတယ်။ ကျောင်းရောက်တော့ သူငယ်ချင်းက အရင်ဆုံး သူ ကျောင်းတက်တဲ့ ဘက်ကို ပြမယ်ဆိုပြီး ခေါ်သွားပါတယ်။

စနေနေ့ဖြစ်တာမို့ လူလည်း ရှင်းလှတယ်။ တစ်ခုသတိထားမိတာက ကျောင်းမှာ သန့်ရှင်းရေးတွေ လုပ်နေတာနဲ့ ပြုပြင်နေတာကို တွေ့ရတယ်။ ဒီစရောက်ကတည်းက နေရာတိုင်းမှာလိုလို construction တွေကို တွေ့နေရတယ်။ ကျောင်းမှာလည်း ပြင်နေတာကို တွေ့ရတယ်။ UCSY မှာကတော့ ပြုပြင်ထိန်းသိမ်းခြင်းဆိုတာ တော်တော်ရှားတယ်။ ပျက်ပြီဆိုမှ ပြင်တာပဲရှိတယ်။ ထိန်းသိမ်းတာမျိုး မတွေ့မိဘူး။ ကျောင်းကား စောင့်ရင်းနဲ့ လေတိုက်လိုက်တိုင်း ခေါင်မိုးက သစ်သားပြားကွာပြီး ဖလပ်ဖလပ် အသံကြားနေရတဲ့ အသံကို အခုအချိန်ထိ နားထဲမှာ စွဲနေတုန်းပဲ။ အရင်ဆုံး ရောက်တာကတော့ Library ရှိတဲ့ ဘက်ပဲ။ Library ဆိုလို့ စိတ်ဝင်စားသွားတယ်။ ဒါနဲ့အထဲ ဝင်ကြည့်လိုက်တော့…

ဝင်ဝင်ခြင်းမှာ Computer တွေအများကြီးကို စတွေ့လိုက်ရတာပဲ။ ကျွန်တော့်အတွက်ကတော့ ပထမဆုံး Library ကောင်းကောင်းတစ်ခုကို စမြင်ဘူးခြင်းလို့ ဆိုလို့ရမယ်။ ရန်ကုန်မှာတုန်းက Library ဆိုလို့ BC လောက်ပဲ သွားဖြစ်တာ။ ဒီရောက်တော့လည်း Library ကဒ် လုပ်မယ် လုပ်မယ်ဆိုပြီး မအားတာရယ် အပြင်ထွက်ဖို့ ပျင်းတာရယ်နဲ့ မလုပ်ဖြစ်ဘူး။ အခု မြင်နေရတဲ့ နေရာကနေ အပေါ်ကို မော့်ကြည့်လိုက်တော့

ပုံတွေရေးဆွဲထားတာနဲက စာအုပ်စင်တွေကို တွေ့လိုက်ရတာပဲ။ စာအုပ်စင်တွေ အများကြီးပါ။ သဘောကျသွားတာကတော့ အမှန်ပဲ။ Library ကို ကြည့်လိုက်ပြီး ကျောင်းပြန်တက်ချင်စိတ်ပေါက်သွားမိတယ်။ ကျွန်တော် အရင်ကတည်းက စာအုပ်စင်တွေအများကြီးနဲ့ ကိုယ်ပိုင် Library တစ်ခုလောက် လိုချင်မိတယ်။ သို့ပေမယ့်လည်း စာအုပ်စင်အတွက် သီးသန့်နေရာ ပေးဖို့ နေရာက မရှိဘူး။ ဒီရောက်တော့လည်း စာအုပ်စင်တော့ ရှိပါတယ်။ သို့ပေမယ့်လည်း ကျွန်တော့် စာအုပ်တွေ မရှိတော့ဘူးလေ။ အကုန်ရန်ကုန်မှာ ကျန်ခဲ့တယ်လေ။ Library ကို မြင်တိုင်း လူက အလိုလို ပျော်လာတယ်။ Library ရောက်ရင် စာအုပ်တွေ ဟိုလှန်ဒီလှန် ကြည့်ချင်တာ။ ဘာရယ်ကြောင့်လည်းတော့ မသိဘူး။ ဗီဇလို့ ဆိုမလား ဝါသနာလို့ ပြောရမလားပင် မသိ။ Library ဝင်ဝင်ခြင်းမှာပဲ သဘောကျမိပြီး ကျောင်းပြန်တက်ရင် ကောင်းမလားဆိုတာ ခေါင်းထဲမှာ ဖြတ်ခနဲ ဝင်လာမိတယ်။ ဝင်ပေါက်ဘေးနားမှာကတော့ Gallery လေး တစ်ခုရှိပါတယ်။

နာမည်က Lee Wee Nam Gallery ဆိုပြီး တွေ့ပါတယ်။ Library က Lee Wee Nam Library နဲ့ တူတယ်။ ကျောင်းမှာ Library ၇ ခု ရှိတယ်လို့ သူငယ်ချင်းက ပြောပါတယ်။ သူ့ Gallery တွေ ပြထားပြီး အရှေ့ဘက်မှာလည်း Computer တွေ ရှိပါတယ်။ ထိုင်ခုံတော့ မတွေ့လို့ စာအုပ်ရှာဖို့ ထားထားတဲ့ Computer တွေလို့ စိတ်ထဲမှာ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် တွေးမိလိုက်တယ်။ အဲဒီ နားမှာပဲ အပေါ်တက်ဖို့လှေကားရှိလို့ အပေါ်ထပ်ကို တက်ခဲ့တယ်။

အပေါ်ထပ်ရောက်တော့ သူငယ်ချင်းကို Computer စာအုပ်စင် ဘယ်နားမှာလဲဆိုတာကို မေးပြီး Computer စာအုပ်စင်ကို ကြည့်မိလိုက်တယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ သတိထားမိတာက ဟိုဘက်ကော ဒီဘက်ကော စာဖတ်ဖို့နေရာ စာလုပ်ဖို့နေရာလေးတွေ ပေးထားပြီး အလယ်မှာ စာအုပ်စင်တွေ ထားထားတာလေးကိုပါ။ နောက်ပြီး စာအုပ်စင် တစ်ခုနဲ့ တစ်ခုကြားမှာ ထိုင်ခံသေးသေးလေး တစ်ခုလောက် ရှိတာကို သတိထားမိတယ်။ Laptop တွေ Power သုံးလို့ရလားမေးကြည့်တော့ ဟိုဘက်ခြမ်း နေရာက ရတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။ ဒီဘက်ကတော့ စာဖတ်ဖို့နဲ့တူတယ်။ သီးသန့် အကန့်လေးတွေ ထားထားတယ်။ Computer တက္ကသိုလ်မှာတုန်းက Library မှာ Laptop သုံးတုန်းက plug ကြိုးတပ်လို့ဆိုပြီး plug ကြိုးပြန်ဖြုတ်ခိုင်းတာ ကြုံဖူးသေးတယ်။ စာအုပ်ရှာဖို့ကလည်း စာရွက်လေးတွေ အများကြီးကို လှန်လှန်ကြည့်ပြီး ခေါင်းစဉ်နဲ့ ရှာရတဲ့ ဘဝကိုလည်း မှတ်မိသေးတယ်။ Master မှသာ အထဲဝင်ခွင့်ပေးလို့ မကျေမနပ်တွေ ဖြစ်ခဲ့ဖူးတဲ့ အချိန်လေးတွေကိုလည်း ဖြတ်ခနဲ ခေါင်းထဲမှာ ရောက်လာခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ပြုံးမိလိုက်တယ်။ ငါတို့ ကျောင်းတက်ခဲ့ရတဲ့ ဘဝက အဲလိုတွေပါလား …. ဆိုပြီး စဉ်းစားပြီး ရယ်ချင်မိလိုက်တယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဘာစာမှ မကျက်ပဲ မနက်ဖြန် စာမေးပွဲ ဒီညမှ ကျက်ပြီး အောင်ခဲ့တာ UCSY မှာ တက်လို့ပေါ့။ ဒီမှာသာဆိုရင် အဲလို ဘွဲ့တစ်ခု လွယ်လွယ်မရပါဘူးလို့ ဆက်ကာတွေးမိ ထပ်ကာရယ်မိလိုက်ပြန်တယ်။

အဲဒီအကြောင်းတွေပြောနေရင် Library အကြောင်းရေးဖြစ်တော့မှာမဟုတ်ဘူး။ အဲဒီအကြောင်းတွေကို ဖြတ်ပြီး NTU အကြောင်းပဲ ဆက်ရေးလိုက်အုံးမယ်။ အောက်တထပ် လား နှစ်ထပ်လားမသိဘူး ပြန်ဆင်းလိုက်တော့ သဘောကျ စရာတွေ ထပ်တွေ့တာပဲ။

Computer တွေ အများကြီး သပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့ အခြား စာအုပ် အနည်းငယ်ရှိတဲ့ နေရာပေါ့။ နောက်ပြီး သဘောကျမိတယ်ဆိုတာက အဲဒီ computer အများကြီးကို မဟုတ်ဘူး။ ကျောင်းသားတွေ စုပြီး စာလုပ်ဖို့နေရာလေးပါ။

Projector တစ်ခုပေးထားပြီး ကျောင်းသား ၄ ယောက် ၅ ယောက်လောက် စာဆွေးနွေးလို့ ကောင်းတဲ့နေရာလေး။ အဲဒါလေးကို သဘောကျမိတာ အမှန်ပဲ။ Vivo City မှာ ရှောင်လင်တို့နဲ့ ချိန်းထားတာ ရှိတာနဲ့ အခြားနေရာတွေ သွားကြည့်အုံးမယ်ဆိုပြီး ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ Library  အပြင်ထွက်ထွက်ခြင်းမှာတော့

ကြည့်ရတာ ကြည်လင်အေးဆေးတယ်လို့ ခံစားမိလိုက်တယ်။ ကျောင်းမှာက နေရာတိုင်းလိုလို စိမ်းစိမ်းဆိုဆို ရှိလှတယ်။ NUS ကော NTU ကော တော်တော် သပ်ရပ်တယ်။UCSY တုန်းကတော့ သဲကွင်းကြီးထဲမှာ ကျောင်းကားကို အမောတကာ လိုက်ရှာခဲ့တဲ့ အချိန်တွေကိုလည်း သတိရသေးတယ်။ နေပူကျဲတဲထဲမှာ သူငယ်ချင်းတွေကို အဲဒီ ကားနံပတ်တွေ့မိလား မေးရတာတို့ ကျောင်းကားပေါ်ကလူတွေကို သဲကွင်းကြီးထဲမှာ ရှိမရှိ လိုက်ရှာရတဲ့အချိန်တွေ.. နောက်ပြီး ကားမလာသေးလို့ ထိုင်စောင့်ခဲ့ရတဲ့အချိန်တွေကို သတိရမိသေးတယ်။

ခဏလောက်လမ်းလျှောက်ပြီး သွားလိုက်တော့ Computer ကျောင်းရှိတဲ့ ဘက်ကိုရောက်ပါတယ်။

အဲဒီကိုရောက်တော့ သတိထားမိတာက Venyl ကြီးနဲ့ စာချိတ်ထားတာကိုပဲ။ ဘာလို့လည်းတော့ နားမလည်ပါ။ အဆောင်တွေကပဲ တစ်နှစ်တစ်ခေါက်ပြောင်းနေလားလို့ မေးကြည့်တော့ မဟုတ်ပါဘူးလို့ ပြောတာပဲ။ ဒါပေမယ့် နာမည်ကို Venyl ကြီးနဲ့ ဘာလို့ ချိတ်ထားလဲမသိ။ လမ်းကူးတဲ့ တံတားဟိုဘက် ဒီဘက်မှာ မြင်ရတာလေးကတော့

ကျောင်းရဲ့ နေရာတော်တော်များများမှာ ပန်းပင်လေးတွေ စိုက်ထားတာကို ဂရုပြုမိတာ အမှန်ပဲ။ ဟိုလျှောက်ကြည့် ဒီလျှောက်ကြည့်နဲ့ အချိန်ကလည်း ချိန်ထားတဲ့ အချိန်ကျော်နေပြီ။ ရှောင်လင်တို့လည်း ရောက်နေပြီဆိုတာနဲ့ vivo city ကို သွားဖို့ ပြင်ပါတော့တယ်။ မသွားခင်လေးမှာ Nanyang Auditorium ကိုဝင်ကြည့်ဖြစ်ခဲ့သေးတယ်။

ဝင်ပေါက်နားမှာ တွေ့ရတဲ့ ပန်းပုပေါ့။ ပန်းပုလို့ပဲ ခေါ်ရမလား ဘယ်လို ခေါ်ရမလဲဆိုတာတော့ ကျွန်တော်မသိပေ။

အထဲကို ဝင်ကြည့်လိုက်တော့…

အပေါ်ထပ်ရှိတာကိုလည်း တွေ့ရတယ်။ အထဲကိုတော့ ဝင်မကြည့်ဖြစ်ဘူး။ တံခါးက ပိတ်ထားလို့ ဝင်မရလို့ ဝင်မကြည့်ဖြစ်ခဲ့တာ။

အချိန်လည်း နောက်ကျနေပြီဆိုတာနဲ့ NTU က နေ ခပ်သွက်သွက် ထွက်လာခဲ့တယ်။ ကျောင်းထဲမှာ နေရာအများကြီး ရောက်ခဲ့တာတော့ မဟုတ်ဘူး။ တချို့ ရောက်ခဲ့တဲ့ နေရာလေးတွေလည်း ဓာတ်ပုံ မရိုက်ဖြစ်ခဲ့ဘူး။ ကျွန်တော်က ဓာတ်ပုံရိုက်တာနဲ့ မျက်စိနဲ့ ကြည့်ပြီး မှတ်ထားရတာကို ပိုသဘောကျတယ်။ သို့ပေမယ့်လည်း blog လေးရေးအုံးမယ်လို့ စဉ်းစားမိတော့ သူငယ်ချင်းရဲ့ ဖုန်းနဲ့ ပဲ အချို့ပုံလေးတွေ ရိုက်ဖြစ်ခဲ့တာ။

ဟိုးတချိန်တစ်ခါတုန်းက ရန်ကုန် တက္ကသိုလ်ခေတ်ကောင်းခဲ့အချိန်တုန်းက ဘာမှမဟုတ်တဲ့ တရုတ်ကျောင်းလေး အခုချိန်မှာတော့ အပြောင်းလဲကြီး ပြောင်းလဲသွားပါပြီ။ ကျွန်တော် အတိတ်တွေကို တမ်းတတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ရန်ကုန် တက္ကသိုလ် ခေတ်ကောင်းတယ်ဆိုတုန်းက ကျွန်တော်လည် းမမွေးသေးပါဘူး။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော် ဘယ်လောက်ထိ ခေတ်ကောင်းလဲဆိုတာလည်း မသိပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အတိတ်ဆိုတာ မေ့ပစ်လို့ မရဘူး။ မေ့ပစ်လို့ မဖြစ်ဘူး။ အတိတ်ထဲမှာ မှားခဲ့တဲ့ သင်ခန်းစာတွေကို ပြန်ပြီး လေ့လာဖို့လိုအပ်ပါတယ်။ အပြစ်တင်ခြင်းဆိုတာက အလုပ်တစ်ခုကို ပြီးမြောက်စေတဲ့ အရာမဟုတ်ဘူးလို့ ခံယူထားတယ်။ ကျွန်တော်တက်ခဲ့တဲ့ UCSY ဟာ အခုသွားလည်ဖြစ်ခဲ့တဲ့ NTU လောက် မကောင်းဘူး။ အရင်တုန်းက ခဏခဏ ရောက်နေတဲ့ NUS လောက် ထည်ဝါမှုမရှိဘူး။ သို့ပေမယ့်လည်း UCSY မှာ ကျွန်တော် သူငယ်ချင်းတွေ နဲ့ တွေ့ခဲ့ရတယ်။ ငယ်ငယ်က ကျွန်တော်ကျောင်းပြောင်းလို့ ကွဲသွားတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့လည်း ပြန်စုံခဲ့ရတယ်။ လူပေါင်းစုံနဲ့ တွေ့ခဲ့ပြီး လူတွေနဲ့ ဆက်ဆံလာတတ်တယ်။ သို့ပေမယ့်လည်း Brainstroming လိုမျိုး အလေ့အကျင့်တွေ Activity တွေမရှိခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် ဘွဲ့ရခဲ့တယ်။ အဲဒီဘွဲ့ကြောင့်ပဲ အလုပ်ရခဲ့တယ်။ ပြောချင်တာတွေက အများကြီးပါပဲ။ ဒါပေမယ့်လည်း ကျွန်တော်တက်ခဲ့တဲ့ကျောင်းကြောင့် ကျွန်တော်ဘွဲ့ရခဲ့ပြီး အခုလို အလုပ်ရတာကိုပဲ ကျောင်းတော်ကြီးကို ကျေးဇူးတင်မိတယ်။