ရန်ကုန်ပြန်ရောက်တော့ ဆိုးဆိုးရွားရွား ခံစားရခက်တာက မီးပြတ်တာတွေ အင်တာနက်မရတာတွေ မဟုတ်ဘူး။ တကယ်ခံစားရခက်ခဲ့တာက git မရတာပဲ။ ရန်ကုန်ရောက်တော့ လူကလည်း အားတာနဲ့ ornagai ကို တော်တော်လေး ရေးဖြစ်တယ်။ နောက်ပြီး ကိုယ့် framework လေးကိုလည်း ရေးဖြစ်တယ်။ git မရတာတော့ တော်တော်ဆိုးတယ်။ လူက အကျင့်ပါနေတာလားတော့ မသိဘူး။ နည်းနည်းလေး ပြင်ပြီးရင် git ပေါ်တင်လိုက်ရမှ။ ဘာဖြစ်လို့လည်းဆိုတော့ ဘယ်အချက်တွေ အသစ်ပြင်ထားတယ်။ ဘယ်အချက်တွေက ဘာတွေလည်း ဆိုတာ သိရအောင်ပေါ့။ အခု ornagai မှာ ပြင်လိုက်တာ အများကြီးပဲ။ apiwork ကိုလည်း databae ပိုင်းကို ပြင်ချထားတွေအပြင် အခြား class အသစ် ထပ်ဖြည့်တာတွေ ရှိတယ်။ အမှန်တိုင်းဆိုရင် တစ်ဆင့်ပြင်ပြီးတိုင်း git ပေါ်တင်ဖြစ်ရင် ဘယ်အဆင့်တွေ ဘယ်လောက်ပြီးနေပြီလဲဆိုတာ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် သိနိုင်သလို အခြားသူတွေလည်း သိနိုင်တယ်။ အခုတော့…. port 22 ကို ပိတ်ထားတာကြောင့် တင်မရခဲ့ဘူး။ ဒါနဲ့ SVN လေးရမလားဆိုပြီး wp plugin လေး update လုပ်ဖြစ်တာနဲ့ တင်မလို့ပဲ ဒါပေမယ့် မရပါ။ ဒါနဲ့ SSH ကိုစမ်းတော့လည်း မရပြန်။ port 22 ကို ပိတ်ထားလို့ ဖြစ်မရတာနဲ့ တူတယ်။ ftp port 21 ကိုတော့ ဖွင့်ပေးလိုက်ပြီ။ ရန်ကုန်မှာ FTP တော့ သုံးလို့ရပေမယ့် SSH ကိုတော့ သုံးလို့မရတော့ဘူး။ နောက်ပြီး ရုံးအလုပ်တွေ ရန်ကုန်မှာ လုပ်ဖို့ သိပ်မလွယ်ဘူး။ ရုံးက server တွေအားလုံးက port 222 ကိုပဲ အဓိက သုံးကြတာ။
အမှန်တိုင်းဆိုရင် port တွေကို ဖွင့်ပေးထားရင် ကောင်းမယ်လို့ ထင်တာပဲ။ နိုင်ငံခြား company တွေလည်း ရင်းနှီးမြုပ်နှံ့ဖို့ အခွင့်အလမ်းတွေ ပွင့်လာတာပေါ့။ အခုတော့ SFTP လည်းမရ SSH လည်း မရ git လည်း မထူး SVN လည်းသွား ဆိုတော့…….. freedom နဲ့သုံးရင်ရပေမယ့် freedom က mac မှာ မရှိတာရယ် နောက်ပြီး jap ကနှေးတာရယ်ကြောင့် နောက်ဆုံး မသုံးဖြစ်ခဲ့ပါဘူးဗျာ။
ဦးစေတန်ကြီးရေ..ဒေါသထွက်ရင်လေ..ကိုယ်ပဲ ရုပ်အိုလာမယ်။ ရုပ်တွေတာ အိုလာမယ်……
သက်ပြင်းလေး ခက်ပြင်းပြင်းချ ဒီလိုနဲ့ပဲ ဖြေးဖြေးချင်း တဘီးချင်းပဲ လိမ့်ရတော့မှာပေါ့လေ။